Koude bietensoep en de LeeTowers

In de bus viel ik al snel in slaap. Dit was helaas wel van korte duur, maar alle beetjes helpen.Naast mij zat ook nog een gezellige kerel die met regelmaat mijn schouder opzocht als slaapplek. Met een paar lichte duwtjes heb ik hem even duidelijke gemaakt dat deze vorm van affectie niet wederzijds was en dat hij beter aan de andere kant kon gaan liggen. Bij aankomst in Vilnius was het ineens een graadje of tien kouder en goed bewolkt. We kwamen al snel in contact met een Nigeriaan, die naar eigen zeggen profvoetballer is in Minsk. Gezamenlijk zochten wij naar een hostel die al snel werd gevonden. Er was nog maar plek voor twee, maar gelukkig vond onze nieuwe Nigeriaanse makker dat wij deze bedden wel verdiend hadden. Zev en ik waren wel blij dat hij niet bij ons in de kamer kwam liggen, aangezien er een niet al te frisse aroma van hem afkwam. Deodorant heeft blijkbaar nog niet iedereen bereikt. Eindelijk een goede kamer zonder gesnurk. En aangezien het pas 08:00 was, besloten wij de oogjes en onze vermoeide lichamen wat rust te geven. Ergens in de middag werden de oogjes weer geopend en was onze accu weer wat opgeladen. Vervolgens zijn wij Vilnius gaan verkennen in de regen, maar dat deerde ons niet. Al gauw bleek dat er niet heel veel te zien was. Er heerste een grauwe sfeer in de stad die voldeed aan mijn beeld van de USSR. Naast de overgebleven betonnen flats, waren veel van de gebouwen in het centrum toe aan renovatie. Op de pleinen na waren de gebouwen op zijn kaks: gewoon pauper. Gelukkig beheerste de LeeTowers het Engels wat beter als onze Poolse vrienden en was het makelijker communiceren. Na deze wandeling moest de accu wel weer even opgeladen worden met. Wij waren net twee merkloze Aldi batterijen die je om het uur kan weggooien. Terwijl Zev wederom afreisde naar dromenland, waarschijnlijk dromend over zijn zwaard en dames in nood die gered moesten worden, probeerde ik de gaten te vullen die de avond in Warschau had achtergelaten. Toen sloeg de honger weer toeen dat betekent bij ons dat er snel gegeten moet worden. Ik bestelde een driegangen menu waar een heerlijke koude bietensoep bij zat en nog wat andere typische Baltische gerechten. Toen het buikje weer rondgegeten was konden wij als twee koala's weer gaan slapen, met het geweldig vooruitzicht dat wij even nergens voor op hoefden te staan.
Voor het eerst sinds onze reis kan ik melden dat deze twee avonturiers goed hebben geslapen. Daarbij waren wij ook meteen goed wakker, omdat de douche maar niet warm werd. Ijskoud kwamen wij uit de douche, als was dit toch niet het type fris dat ik prefereerde. Het idee daarna was, om een lekker ontbijtje te gaan scoren. Ik begon de dag met een koffie voor de energie en een salade voor de vitamientjes. Zev nam het dappere besluit om een traditioneel gerecht te bestellen. Het gerecht dat hem vervolgens werd voorgeschoteld viel het best te vergelijken met twee grijze struisvogeleieren, overgoten met een wit dubieus sausje en de meest vette spek ooit aanschouwd door Hollandse ogen. Hij liet het aanblik van dit gerecht zijn eetlust niet bederven en at 'het' bijna in zijn geheel op. Het gevolg was dat Zev de rest van de bijna niet meer heeft gegeten en dat zegt wat! Een stevig ontbijtje zeg maar. Later in de middag zochten wij naar een massage salon die onze arme voeten en rug even kon kneden. Het gewicht van onze tassen en het vele gewandel werkt namelijk slopend op het lichaam. De prijzen waren echter boven het budget en de beste vrouw raadde ons op humoristische wijze aan om een taxichauffeur te vragen voor de gewenste massage. Op het plein deed zich kort daarna een andere vorm van vermaak aan. De mogelijkheid was er, om met pijl en boog te schieten. Aangezien wij op het kasteel in Malbork het met onze fantasie moesten doen, was het leuk om dit nu praktijk te kunnen brengen. Okay, er werd niet op mensen geschoten, maar zo' bord raken is ook leuk. In mijn eerste ronde raakte ik voornamelijk de tweede lijn, maar de tweede ronde had Robin Hood het niet beter gedaan. Nadat deze fantasie weer even werkelijkheid was geworden werd het tijd om op het station onze tickets naar Šiauliai te boeken. vlakbij deze stad staat de legendarische 'Hills of Crosses'. Op deze plek hingen mensen duizenden kruisen, en ondanks dat de Sovjets het met enige regelmaat met een goede bulldozer weg schuifelde, bleven de mensen deze kruisen er hangen om de wens voor vrijheid uit te drukken. Dit kon wel is goede foto's gaan opleveren en bovenal een speciale ervaring zijn. De bus stond voor de volgende dag geboekt om 09:50. Na het eten werd het tijd om het nachtleven van Vilnius te gaan verkennen. Wij bezochten een paar 'hotspots' die toch niet zo 'hot' bleken te zijn. De aanprijzing van de Lonely Planet was niet echt gerechtvaardigd dus besloten wij maar op tijd ons bed in te duiken. In het hostel blijven wij ons verbazen over een gozer die de hele dag in zijn onderbroek ligt met zijn laptop en spelletjes speelt. Geen leven en waarom ga je in een hostel op deze manier je tijd verdrijven? Ook hebben wij nog even contact opgenomen met Zane uit Riga. Zij en haar nichtje Marit hebben een paar maanden terug een week bij mij in Amsterdam overnacht via het couchsurfing programma. Nu kunnen ik en Zev bij haar in Riga terecht.
Ochtend is niet mijn favoriete moment van de dag. Vooral niet toen onze bus een kwartier te laat was voor de rit naar Šiauliai. Toen er een bus kwam dachten wij dat dit de onze moest zijn. Al gauw bleek echter dat er iets mis was met onze tickets. De meeste buschauffeurs beheersen echter geen Engels in deze regionen en dat zorgde voor veel verwarring. Gelukkig was er een jonge passagier die wel een woordje Engels sprak en hij legde ons uit dat wij te laat waren. Onze verwarring sloeg al snel om in verbazing aangezien wij er toch echt al een halfuur van te voren waren en dat de vorige bus dus onder geen mogelijkheid hier kon zijn geweest. Ineens sloeg de bom in! Wij waren inderdaad te laat, Litouwen ligt blijkbaar in een andere tijdzone en dat hadden wij drie dagen lang niet beseft. Wij gingen ervan uit dat de klok in het hostel een uur verkeerd stond en ook het horloge dat ik had gekocht stond op dezelfde tijd als mijn telefoon die dus ook een uur verkeerd liep. Vervelend kun je het wel noemen. Dit betekende dat wij niet de Hills of Crosses konden zien, omdat we al een afspraak in Riga hadden en dat de finale morgen was. Op zijn zachts gezegd was dit even balen, maar er zat niks anders op dan de tickets voor Riga te boeken en na niet al te lang wachten zaten wij weer in de bus naar de volgende bestemming.