Ik zit op de Baños

Het kleine stadje Baños heeft de naam al meezitten, maar het was iets minder makkelijk dan gedacht om er te komen. De eerste bus naar Ambato zette ons bij het verkeerde station af, waardoor wij genoodzaakt waren de taxi te nemen. Het tweede station bleek hem ook niet te zijn, maar de chauffeur wist nog wel een plek vanwaar de bus zou gaan. De bus stond al klaar aan de weg toen wij aankwamen rijden. Het was dus snel de tas pakken, betalen en rap die bus in. De bus zat goed vol, waardoor wij een anderhalfuur moesten staan.

Op het station staan zoals altijd de taxichauffeurs die je een oor aan willen naaien en na even te hebben gelopen kwamen wij aan in het hostel. Onderweg viel het al op hoe gezellig het was in het stadje. Veel leuke winkeltjes en drukte alom. Wij struinden wat door de straten en besloten wat te gaan eten bij de Comicburger. Deze burgertent had alles naar Marvel strips vernoemd en op de tv kon je de Hulk alles kort en klein zien slaan. Na een heerlijk bordje patat namen Marleen en ik nog een Caiparina voor het slapen.

Ik was alweer vroeg wakker en na lekker te hebben ontbeten en een geskyped, besloten wij even te relaxen. De omgeving is ook heel rustgevend, gelegen tussen bergen en verscheidene watervallen. Na wat onderzoek over de mogelijke activiteiten struinden wij door de gezellige straten waar vanalles gebeurde. Wij namen een lekkere cocos sap op een druk pleintje waar allerlei festiviteiten gaande waren, waarna wij het wel tijd vonden voor een goede saunasessie. Voor vijf dollar kwamen wij het een hotel binnen en konden wij van de faciliteiten gebruik maken. De kwaliteit van de sauna was niet bijster goed. De mogelijk op splinters was groot en Ecuadorianen zijn niet de beste mensen om in de sauna te hebben. Het aanzicht helpt ook niet. Allemaal in dikke badpakken die helaas het overgewicht nog steeds niet kunnen ondersteunen. Desondanks was het wel ontspannend. Gewoon de ogen dichthouden en dan komt alles goed.

Na deze sessie keerde wij terug en zoals gebruikelijk begaven wij ons naar de pooltafel. Dat is zeg maar een beetje ons ding aan het worden. Op deze dag leerden wij ook een leuk Amerikaans stel kennen, genaamd Michael en Aimee. Met hen besloten wij na wat gratis mixdrankjes uit te gaan wat een gezellige avond zou worden. Met een groepje Ecuadorianen werd de avond besloten en ja het Spaans ging weer is vloeiend. De dag erna is dan alleen weer gek dat het allemaal weg is.

De dag erna was ik natuurlijk een beetje brakjes. Dat weerhield ons er echter niet van nog op onderzoek te gaan voor het huren van een buggy. Wie wil er nou niet de omgeving verkennen in zo´n apparaat? Nadat dit geregeld was bezochten wij de marktjes, waar allerlei geinige spulletjes werden verkocht. Ook hingen de gebraden hamsters weer overal aan het spit. Geen prettig aanzicht kan ik je vertellen. Ik kreeg een briljante ingeving voor de volgende dag. Als ik dan toch al zo´n buggy zou rijden, moest ik het natuurlijk wel extra leuk maken. Goede jeugdherinneringen aan Mario Kart op de supernintendo inspireerden mij om twee mutsen te kopen van Mario en Luigi. Dat zou leuk worden.

Na een rustige ochtend liepen wij naar de plek vanwaar de buggy gehuurd kon worden. Daar kregen wij een helm en instructies en toen kon het plezier beginnen. Met de Mario en Luigi mutsen op was het gaan met de banaan. Ik had nog nooit in een buggy gereden, maar wat een lol hadden wij zeg. Niet alleen wij hadden lol, want Mario en Luigi zijn natuurlijk een internationaal fenomeen. Onderweg stopten wij op plekken waar het interessant was.De mooiste plek die wij bezochten vereiste een kleine wandeling. Na een hangbrug te hebben gepasseerd kon je dan onder een waterval staan. Een geweldige ervaring wederom en wij hadden het rijk alleen. De weg terug was regenachtig en Marleen had het stuur overgenomen. Wij crossten door tunneltjes, waardoor het echt aanvoelde als Mario kart! Marleen had ook nog een camera gevonden onderweg en had besloten het juiste te doen.

Eenmaal terug in Baños zochten wij uit van wie de camera kon zijn. Het was een Ecuadoriaans gezin bleek uit de foto´s, maar dat zou Marleen allemal uitzoeken en zelfs oplossen ook nog! Ik was inmiddels met een groep Canadezen naar de termale baden gegaan en wat een ervaring was dat zeg! Ik ben wel is in heet water maar in dit water kon je een soep bereiden. Het deed gewoon pijn. Wij toch met zijn allen erin, maar toen ik duizelig werd moest ik er toch echt uit en snel het koude water in. Na deze sessie vond ik het ook wel mooi geweest en konden wij terug voor het gratis diner dat ons hostel verzorgde.

Aimee en Michael hadden ons inmiddels verlaten, maar door een rare samenloop van omstandigheden kwamen wij de twee weer tegen in de stad Cuenca. Wij waren helemaal niet van plan die kant op te gaan, maar blijkbaar konden wij niet door. Ik kwam ook een Engels stel tegen die ik nog kende vanuit Medellin. Heel apart die ook te zien op het station van Baños. Nog iets vreemds die dag was de dode hond op het station, niet de eerste die wij hebben gezien helaas. Een dode hond zien zou nooit wennen, vooral al die aangereden honden.

Met de Engelsen, de Amerikanen en Marleen besloten wij een grote pot bier te halen. Daarna zat de sfeer er goed in en in een Arabische tent namen wij een kebab een natuurlijk werd de waterpijp tevoorschijn getoverd. De avond werd nog redelijk laat, vooral door een gezellige groep Amerikanen. De dag erna moest er natuurlijk wel wat ondernomen worden. Wij bezochten het stadscentrum en de verschillende marktjes en eettentjes. Wij gingen zelfs naar verschillende museums toe en waren ineens meer verknocht aan Cuenca dan gedacht. Dit stond helemaal niet op de planning, maar het is dan ook goed om soms met de wind mee te waaien.

Het leukste museum was een museum waar de gekrompen hoofden in de vitrines hingen. Een beetje luguber, maar toch ook fascinerend om te zien. In het hostel wisten wij ook onze kosten omlaag te brengen door even te klagen. Iets wat erg goed werkt en steeds meer toegepast wordt. Met het Amerikaanse stel gingen wij nog wat eten bij een geweldige vegetarische tent en dar propten wij ons vol voor de lange busrit naar het volgende land! Peru, here we come!