Earth lodge part 1 & 2

Na eerdere mislukte plannen om naar de Earth lodge te gaan, wisten wij het deze keer wel voor elkaar te krijgen. Met Nick, Michelle en Eleni namen wij de shuttle naar boven over de nauwe bergwegen en door traditionele mayadorpen. Wij hadden maar voor een avondje geboekt, maar bij aankomst besloten wij al gauw dat er nog wel een dagje bij mocht. Het verbluffende uitzicht en de ontspannende omgeving hadden ons al meteen betoverd. Ook de houten cabin waarin wij verbleven bracht een glimlach op ons gezicht. Dat uitzicht over de drie vulkanen en Antigua had iets magisch, alsof ik door een Lord of the Rings film liep. Daarbij waren er voor onze neus honderden avocado planten.

Helaas was het weekend en was het vooralsnog volgeboekt. Er werden wel vaker boekingen gecanceld, dus wij hielden onze vingers gekruist. Ik werd vervolgens geïntroduceerd in het bonenspel. Simpelweg een zak bonen door een gat gooien. Het was Eleni en ik tegen Nick en Michelle. De lol voor mij was vooral Nick uit het spel praten. Met succes overigens, want Nick lijkt niet zo goed tegen al dat gepraat en gestook te kunnen. Iedereen dus lachen om Nick, arme jong gooide een boel mis. Na nog even genoten te hebben van het geweldige uitzicht dat om de haverklap anders aandeed, begon het ineens te regenen. Happy hour liet gelukkig niet al te lang op zich wachten en voor wij het wisten stonden de mixdrankjes weer voor de neus. De open haard werd aangedaan en wij speelden de rest van de avond spelletjes. Naja behalve Eleni dan, want die lag grotendeels van de nacht te slapen op verschillende locaties in de common room.

Bij de zonsopkomst werden wij wakker en iedereen dacht meteen hetzelfde, hopelijk hebben wij nog een nacht! Eleni en ik begaven ons naar de receptie en de goden waren ons goed gezind, want ja wij hadden nog een nacht! Deze keer begaven wij ons naar een andere cabin genaamd buena vista. De naam zegt alles. Helaas regende het en wij besloten even rustig een filmpje te kijken. De Earth lodge heeft twee geweldige honden. Een Husky genaamd Lola en een Duitse herder genaamd Rufus. Twee grote beesten, maar superlief. Al moet er wel gezegd worden dat ik een kuikentje moest redden van de kaken van Rufus die er als een stukje kauwgom op aan het kauwen was. De kuiken overleefde het dan ook niet tot grote ontsteltenis van het personeel.

Nick en ik gingen nog een keer schaken met een Gin & Tonic en dat was de laatste keer schaken tegen mij voor Nick. Happy hour was natuurlijk zijn redding en de avond ontaarde in een gezellig feestje nadat iedereen het heerlijke gezamenlijke diner had verorberd. Er bleken nogal wat muzikanten aanwezig en het kampvuurtje buiten creëerde een geweldige sfeer. De chef van de tent speelde geweldige versies van Tom Waits liedjes tot groot vermaak van de iedereen. Geen verzoekliedjes helaas, maar desalniettemin een briljante avond.

De laatste dag bestond grotendeels uit relaxen in de hangmat. Nick had nog een leuke film gekozen voor de dag, i melt with you, mijn god wat was dat een deprimerende film. Geen film voor als je gelukkig door het leven wil gaan die dag. Toen het tijd was om te gaan zeiden wij gedag tegen de nieuwe vrienden en namen de shuttle terug. Wij waren even de zware bult vergeten en op deze hoogte kwamen wij allemaal wat zuurstof te kort. In Antigua gingen wij gezamenlijk eten op de mercado, waarnaar wij verrast werden door een levendige binnenstad. Een clown op het plein stal de show en ondanks dat ik het op het begin niet erg grappig vond, betrapte ik mijzelf kort daarna op een glimlach.

De laatste dagen in Antigua waren aanstaande en na een dagje werken met de Ierse Shane in de bouw op maandag, een bezoek aan de organische koffieboerderij en een mislukte poging om bij de hete bronnen te komen ( ze bestonden niet meer) was het tijd om afscheid te nemen van Nick en Michel in de bar Monoloco. Beiden trokken naar El Salvador en Eleni en ik moesten onze laatste week samen doorbrengen. Gelukkig had ik eindelijk mijn schone kleding af kunnen halen na drie mislukte pogingen en werd het nog een gezellige avond.

De dag erna was het weer vroeg op om de kinderen les te geven. Ik had het we een beetje moeilijk die dag. Het gebrek aan slaap begon mij een beetje op te breken en toen ik in de middag naar huis keerde viel ik als een blok in slaap. Na drie uur geslapen te hebben werd ik misselijk wakker gevolgd door rillingen en koorts. Mijn lichaam gaf een signaal af en ik wist in totaal 15 uur te slapen die dag. De volgende dagen geen werk dus, alleen een beetje flyeren voor een fundraising in het weekend en de laatste meeting met de rest van de vrijwilligers. Zoals gewoonlijk was het een beetje saai, dus ik maakte het maar niet te laat. Earth lodge deel twee kwam eraan, daar ik had ik meer zin in.

Ik een echte pick-up truck werden wij deze keer opgehaald. Ik zat achter in de volle back, deze keer hadden wij alles gereserveerd en konden wij dus drie dagen blijven. Daarvan was een nacht gratis en ik kreeg 15% korting omdat ik voor NinosDeGuatemala werkte. Wij kregen een warm welkom van het personeel met in het bijzonder de Franse Sophie. Deze keer hadden wij de crème de la crème van de cabins en dat was de boomhut. De boomhut was gebouwd in een verre uithoek van het terrein en daar belanden in mijn meest bijzondere accommodatie tot nu toe. Niet alleen was het uitzicht fenomenaal vanuit de boomhut, maar ook vanuit onze douche onderaan de boomhut. De douche had namelijk een doorzichtig plexiglas vanwaar je een geweldig uitzicht had over de vallei. Mijn eerste douchebeurt was geweldig, ik zag kolibries en arenden rondvliegen terwijl mijn blote reet de vallei versierde. Geen ziel in zicht, wat een leven dacht ik.

De hangmat op ons balkon was zeer comfortabel, maar wij besloten even sociaal te doen na twee flessen wijn en samen met Dino, Becca, Emma en de geweldige Sofie hadden wij een gezellige muzikale avond en wederom een briljant diner. Die Dino kan wel koken! Ook waren wij inmiddels een stuk beter geworden in het bonenspel en versloegen wij onze tegenstanders zonder probleem deze keer. De laatste twee dagen waren voornamelijk rustig en die rust hadden wij ook wel nodig. Inmiddels waren wij verhuisd naar de Canopy cabin en moesten de geweldige douche helaas verlaten worden. Dat maakt de douches hier er niet minder fijn om. Het is namelijk niet heel erg warm in Antigua en omgeving, maar de douches worden verwarmd door elektriciteit. Dat werkt dus niet he! Die kou was ik wel goed zat en de warme douches in de Earth lodge waren een ware verademing.

Eleni en ik speelden ook veel scrabble wat echt leuk werd met de hippy Jake en zijn banjo, omdat hij de vieze en stoute woorden vooral waardeerde. De laatste avond eindigde met een geweldige burrito, naja twee en een halve in mijn geval en het was tijd om weer te gaan. Lola de husky had deze keer een kip doodgebeten en het vrije nachttijdperk van de honden leek voorbij. Ons tijdperk hier was ook voorbij en de lieve Sofie liep helemaal met ons mee die zware bult op! Deze keer extra zwaar, omdat ik al mijn bagage bij had. Sofie zwaaide net zolang tot wij uit zicht waren, terwijl de chauffeur ons bijna de afgrond in leek te rijden. Er was alleen een kleine draai mogelijk daar boven in de bergen, dus daar sta je dan aan de rand van de afgrond.

De laatste dagen in Guatemala was simpelweg een beetje orde op zaken stellen. Mijn shuttle naar El Salvador was geboekt en ik wist nu zeker dat ik zou gaan. Eleni en ik zeiden gedag en ik kreeg een armbandje van haar, superlief. Op naar het volgende land!