Flores y Tikal

Wij reden Flores binnen in Guatemala en kwamen aan bij een prachtig stadje dat omringd is door een meer. De mensen waren weer buitengewoon vriendelijk, wat wel fijn is na al die gangsters in Belize. Ik twijfelde over mijn accomodatie, een hotel voor 60Q (€6,00) of toch een hostel dorm voor 50Q (€5,00). De Canadees Paul wist mij wel te overtuigen. Het uitzicht over het meer en de ontberingen van Caye Caulker die ik had moeten doorstaan in mijn tentje, dreven mij in de richting van het hotel. Een betere keuze had ik niet kunnen maken. Het uitzicht vanaf het balkonnetje was fenominaal en dat voor een extra eurootje. Wij waren redelijk gesloopt van de trip en lagen al lekker vroeg in bed. Geen plannen voor de dag erna. Lekker rustig aan doen.

Dat is dan ook precies wat er gebeurde de dag erna. Lekker zwemmen in het meer, waar het water toch verassend schoon is! Het eiland heb je al binnen 15 minuten verkend dus dat laat tijd over om een beetje in de zon te baden en een biertje op het balkon te drinken. De enige actieve plannen die wij hadden zouden de dag erna plaatsvinden.

Ik had mijn portie ruines wel gehad, maar Tikal moest de beste zijn van allemaal. Om daar te komen moest je echter wel erg vroeg opstaan. De bus vetrok om 4 uur s´ochtends, geen pretje. De bus werd er ook niet prettiger op, want de bussen zijn maatje S in de bussenschaal. Daar zaten wij dan in een volle bus met luidruchtige ozzies. Paul en vonden het verre van comfortabel, dus die ruines konden het maar beter waard zijn! De zonsopgang hadden wij al gemist toen wij aankwamen. We kregen van een van de gidsen een tip om het blad van een plant over je heen te wrijven, dat zou de insecten wel tegenhouden voor een tijdje. Het blad rook naar Indonesische kruiden, dit zou wel is kunnen werken.

De tour ging van start en nadat de beste man al tien minuten liep te ratelen over allerlei feitjes dachten Paul en ik precies hetzelfde. Wij gingen lekker ons eigen pad trekken. Paul kwam al binnen een paar minuten tot de conclusie dat het toch echt beter was om schoenen aan te trekken, nadat een grote mier hem in zijn voet had gebeten. Wij kwamen er ook al gauw achter dat stilstaan hier geen goed idee was. Binnen de kortste keren zaten er zwermen van muggen om ons heen en waarschijnlijk ook vele andere soorten insecten met een nare beet. Tikal ligt dan ook midden in de Jungle en maar een klein gedeelte van de oude Maya stad is blootgelegd. Je loopt dus simpelweg door de jungle, terwijl er onder je allerlei ruines en andere objecten uit die tijd liggen. Doordat wij onze eigen weg gingen, hadden wij het gebied een tijdje voor onzelf. Rond deze tijden zijn er geen toeristen te bekennen en daarbij is het terrein simpelweg te groot om dezelfde situatie als Chitzen Itza te bewerkstelligen. Wel lekker, geen winkeltjes en geen toeristen.

Wel apen, een heleboel apen die fruit op ons gooiden. Ik dacht dat het spidermonkeys waren, maarja ik ben natuurlijk geen expert. Rond de ruines was het ook lekker rustig. De gebouwen waren al bijzonder groot en intact, maar de grootste moest nog komen. Daar wilden wij natuurlijk zo snel mogelijk naartoe, zodat wij dit 60 meter hoge gebouw voor onzelf konden claimen. Boven op het gebouw zagen wij de luidrichtige ozzies nog meer kabaal maken dan de apen. Gelukkig gingen zij net naar beneden en hadden wij alsnog het gebouw voor onzelf. Het uitzicht was overweldigend. De uitgestrekte jungle en de paar Maya tempels die erbovenuit staken maakten het een betoverende ervaring. Daarbij zwierven er nog twee arenden over de tempel wat het effect nog iets dramatischer maakte. Wij vonden het hier ondanks de hitte meer dan vermakelijk en zaten een goeie 40 minuten te staren. Naast ons zaten inmiddels twee mensen te mediteren, helemaal Zen en shit.

Na een lange tijd hier te hebben doorgebracht kwamen wij beneden weer twee aparte karikaturen tegen, die wij al eerder waren tegengekomen. Het blijft toch altijd gek om te zien dat twee blanke mensen zichzelf als Maya´s beginnen te zien en een spirituele reis naar Tikal maken. Fluitend op een traditonele fluit en een raar draad. Paul dacht dat zij dat gewoon deden om hun ouders kwaad te maken. Zou het? Na een paar uur wandelen hadden wij het grootste gedeelte wel gezien. Paul werd nog aangevallen door een sprinkhaan ter grootte van een mannelijk vuist en raakte helemaal in paniek. Hilarisch natuurlijk en ik hielp hem wel even met het verwijderen van de knoeperd. Het moet gezegd worden, dit insect was wel erg groot!

Rond het einde van de middag reden wij terug in de krappe bus en het enige waar wij aan dachten was het heerlijke verkoelende meer. De zon ging langzaam onder en terwijl wij rustig een biertje genoten. De dag erna was het tijd om naar Semuc Champey te gaan en genieten van de prachtige natuur die daar schijnbaar huist. Ik was lekker tot rust gekomen in Flores en klaar voor het volgende avontuur in wat de Lonely Planet zegt: De mooiste plek van Guatemala!