Quebec City. A story of a dutchie and the hippies

Quebec is de Franstalige provincie van Canada en het wint dan ook de award voor Frans Chauvinisme in Noord-Amerika. Een betere term lijkt mij echter Quebecinisme, want helemaal Frans zijn de mensen niet echt. De Amerikaanse "culturele" invloed is meer aanwezig dan gewenst en de mensen zijn toch echt stukken vriendelijker dan de gemiddelde Fransoos. Wat ik toch wel het meest waardeer aan de Quebecois is de manier waarop er Frans wordt gesproken. De uitspraak is vooral volgens Fransen erg "boers" en dan komt mijn Franse uitspraak er ineens veel minder bekaaid vanaf. Daarbij corrigeren de Quebecois mijn uitspraak niet constant en zowaar gaat mijn Frans er nog is op vooruit ook. Om Quebec echt te leren kennen moet je naar het hol van de leeuw en dat is zonder twijfel Quebec City. Ja, de naam van de stad verraad het al een beetje.

Via couchsurfen kwam ik in contact met Marieke, die toevallig ook die kant opging. Altijd wel fijn een reismaatje te hebben voor dit soort stedentripjes. Zij wist het voor elkaar te krijgen om een carpool te joinen die kant uit en ook nog via couchsurfen accomodatie voor ons te regelen. Het was een klein ritje van rond de 450 kilometer. Met het rijgedrag van de Quebecois dus ongeveer twee en half uurtjes. Al redelijk snel wisten wij onze hosts te vinden in een leuk straatje met regenboogachtige gekleurde huizen.

'Het zonnetje scheen en de vogeltjes floten, toen werden wij in de schoot van een huis met hippies gesloten.

Vegetariers met stickies, ja, dat zijn de echte hippies.

Een rood lapje als teken van verzet, okselhaar en een heleboel verf en pret.

De baard is weer hip en van deodorant worden deze lieve mensen sip.

Geef het rechtse tuig een schop onder reet, omdat het vlees vreet.

Lekker alles samen delen, bij de hippies zal een mens zich niet vervelen.

Samen leven is waar het om gaat, dus ook veel protesteren op de straat.

Quebec City, een stad met Fransofiele hippies, Quebec City met soul en joie de vivre, Quebec City the place to be if you wanna be a hippie.'

Dit gedichtje somt een beetje op hoe Quebec City door mij werd ervaren. Vier dagen lang deelden wij de levenstijl van deze geweldige mensen. Wat ik vooral bijzonder vond was de creativeit in kunst en muziek. Zowel op de straten als in het huis waar wij verbleven waren mensen bezig met cultuur. Toch wel een van de beste muzikale ervaringen in mijn korte leven vond plaats in een Irish pub in deze stad. In dit kroegje verzamelde zich een groep muzikanten die vervolgens al improviserend geweldige Keltische muziek produceerden. Dat betekent een boel violen, drums, gitaren en ja zelf een dwarsfluit. Ik waande mij even 100 jaar terug, mede door de kledingstijl van veel van de mede bier drinkers. Communiceren gaat hier wel wat moeilijker als in Montreal. Veel mensen spreken simpelweg alleen Frans, maar gelukkig kijken zij hier niet neer op je als je zelf andere talen beheerst.

De stad is ook uniek, omdat het gewoonweg niet in het moderne Noord-Amerikaanse continent past. De oude stadsmuren, kleine straten en en historische gebouwen die het centrum zo kenmerken hadden zich ook in een Frans stadje kunnen bevinden. Wat een tegenstelling met grote steden als Toronto en Montreal. Daarbij is er een buitengewoon indrukwekkende waterval net buiten de stad die de naam Montmorency Falls draagt. De waterval is hoger als de Niagara watervallen, maar toch stukken minder breed en behoorlijk geelachtig water. Het zou vast geen berenzeik zijn, maar zeker niet het kristalblauwe water dat Niagara kenmerkt.

De studentenprotesten die Canada in zijn ban houden, bleken niet alleen heftig te zijn in Montreal. In Quebec City kun je elke dag meelopen met een of andere protest activiteit. Dit heeft er onder andere tot geleid dat ik op een universiteit ben gaan touwtjesspringen en belletjes blazen. Leuk thema, maar bij andere protesten liep het nog wel is uit de hand. Na op tijd weg te zijn gegaan bij een ander protest, bleek bij thuiskomst dat 100 van de 400 demonstranten waren gearresteerd. Een dagelijkse gebeurtenis in Quebec. De studenten worden stevig aangepakt door de zeer geweldadige politie. Gister liep het in Montreal weer uit de hand en er werden meer dan 200 mensen gearresteerd bij een demonstratie tegen politiegeweld. Ironisch, vind je niet? Het rode lapje kenmerkt deze sociale beweging en een groot deel van de Quebecois steunt deze onderneming. Fijn om te zien dat er nog wel jongeren bereid zijn ergens voor te vechten. In Nederland zijn wij wat dat betreft ook vrij zielloos.

Je moet nu niet denken dat Quebec City the place to be is. Na drie dagen heb je het echt wel gezien. Wij hebben enorm geluk gehad met onze hosts die bereid waren ons de stad te laten ervaren zoals zij dat dagelijks doen. Vanaf hier keer ik nu weer terug naar Montreal. Op 5 mei stap ik in een carpool naar Boston, waar ik een oude vriend uit Moldavie weer ontmoet. Tot die tijd nog even het beste van Montreal ervaren!