Varntastische all inclusive

Achterin de bus waren alle stoelen leeg dus ging ik languit liggen. Daardoor viel ik soms even in slaap al werd ik een keer op de vloer wakker toen de chauffeur vol op de rem stapte. De busrit duurde veel te lang en soms leek het erop alsof de beste man gewoon verdwaald was. Daardoor waren wij naar mijn idee veel te laat in Bulgarije aangekomen. Deze keer hadden wij wel het hostel van tevoren geboekt en wij hoopten het snel te vinden deze keer. Al zijn wij daar tot nu toe niet altijd even gelukkig in geweest. Met de bus zouden wij naar het centrum rijden van Varna. Het was wederom net alsof de duivel een spelletje met ons speelde. In plaats van richting centrum te gaan, gingen wij er steeds verder vanaf. Hadden wij de bus in de verkeerde richting genomen. Dit konden wij niet gebruiken na de zware nacht van Constante. Toch hadden wij wel vrede met ons lot uiteindelijk, gewoon om het feit dat wij te moe waren om ons nog druk te maken. Nog later aangekomen dus in het centrum, maar daarna moest het toch niet moeilijk te vinden zijn? Wij vervielen alweer in oude patronen. De straten liepen niet hetzelfde als die op de kaart blijkbaar. De instructies waren weer is zeer vaag en achteraf gekeken gewoonweg fout. Daardoor belanden wij bij een reisbureau, waarvan wij hoopten dat zij hier wel de weg konden wijzen. Eenmaal daar speelde de gedachte van een all inclusive hotel weer op. Gewoon even niks doen. Ik vroeg even bij het restaurant tegenover het reisbureau de weg naar het hostel. Er stonden alleen maar mooie vrouwen binnen en de naam Happy was inderdaad wel erg van toepassing. De menukaart zag er ook erg jofel uit en ik stelde Zev dan ook voor om daar te lunchen als wij het hostel hadden gevonden. De dame van het reisbureau was niet bepaald vlot, dus gingen wij op zoek naar het hostel terwijl zij een goede deal voor ons zou zoeken. Met zeer veel moeite hebben wij dan toch het hostel gevonden en boven bleek het zeer gezellig te zijn. Daarbij was er gratis bier, Sprite en ontbijt bij inbegrepen. Het was nog net geen all inclusive. De kleren konden wel een goede wasbeurt gebruiken en ik ook. Daarna was het wel tijd om te eten en de gerechten die ik eerder al zag deden mij watertanden. Over de Happy vertelde iemand mij een keer het volgende: Bow your head at this holy site mortals! Om maar even aan te geven hoeveel lekker eten en drinken daar is. Dat betekende niet dat de bediening perfect ging. Eerst kreeg Zev al het verkeerde aloë vera drankje en in mijn kip tortilla zat geen kip. Toch wel een cruciaal ingrediënt dacht ik. Dit werd wel gewoon opgelost en wij konden genieten van ons eten. Ook fijn om even geen kauwgom brood in mijn mond te hebben. Mijn kaaklijn was al verbreed door al dat extra kauwen. Wij waren wel benieuwd of er voor een leuke prijs een hotel was geregeld. De dame had een leuk hotel gevonden voor ons in Golden Sands, maar het was niet zeker of wij daar heen konden. Schijnbaar werken zij met een soort aanvraag systeem en konden wij niet meteen weten of het hotel een optie was. Wij zouden het morgenvroeg horen zei zij. Toen het donker werd zijn Zev en ik nog even wat van de stad gaan bekijken. Eerst kwamen wij uit bij een Romeinse ruïne. Altijd interessant een hoopje stenen, maar net niet genoeg. Het was leuk om even langs de stranden van Varna te lopen. Er waren een hoop mensen, dus was het behoorlijk levendig. Bij de Happy heb ik nog een lekker frappuchino besteld en daarna was het tijd om de ogen even goed te sluiten.
Zoals verwacht liet het reisbureau niks van zich horen en moesten wij er naartoe om te vragen hoe het nou zat. Het nieuws was wel positief, want er was ruimte voor ons. Met de backpacks op de rug zochten wij naar de bus die ons richting Golden Sands kon rijden. Maar de bushaltes hier hebben geen rijtijden of enige vorm van informatiebordjes. Zelfs de Bulgaren waren niet in staat om ons te helpen, omdat zij het simpelweg zelf niet eens wisten. Door maar eindeloos te blijven vragen wisten wij de juiste bus dan eindelijk te vinden. Het bleek aardig ver weg te zijn, maar dan eindelijk waren wij bij Hotel Blue Sky. Met onze backpacks op de rug pasten wij niet echt in de all inclusive hotelwereld. Volgens mij dachten de mensen daar dan ook dat wij verdwaald waren. En eerlijk gezegd, voelde ik mijzelf ook wel een beetje verdwaald. Zev en ik waren echter van mening dat wij het verdiend hadden na de ontberingen van de afgelopen tijd. Onze welverdiende rust, zoals ze dat zo mooi zeggen. De kamer was super en wij hadden een groot balkon en geweldig uitzicht op het strand en de zee. Heerlijk om niet meer na te hoeven denken waar wij ons eten en drinken zouden halen. Lekker bij het zwembad luieren en eten en drinken wat je wil. Toen het donker was hebben wij op de kamer nog even wat muziek gemaakt met wat biertjes erbij. Beneden in de lobby zat een klein barretje met een rastafiguur. Deze was heel enthousiast om ons mee te nemen door het nachtleven van Golden Sands in zijn pauze. Hij nam ons mee naar een grote club en leverde twee uur lang wodka. Als hij het kocht was nog korting ook. Onze wandelde bonuskaart. Door de hoge alcoholconsumptie werd het een gekke avond. Wij eindigden in een tent waar Zev zijn moment of fame had. Er stond de hele avond een dame mee te zingen op de liedjes die gespeeld werden en Zev ging ervan uit dat zij playbackte. Hij leidde haar de hele tijd af en ging zelfs even meezingen. Dit werd niet gewaardeerd door haar, maar dat stimuleerde juist. Vervolgens pakte hij toen de microfoon af en riep even hard mijn naam door de speaker. Ik lag natuurlijk op de grond van het lachen met Zev. Toe moe om nog op de benen te staan liepen wij lazarus door de straten van Golden Sands. Thuis kreeg ik nog een serenade van Zev die zijn gitaar weer tevoorschijn had gehaald. Ik had gewoon pijn van het lachen en kan mij niet herinneren dat ik zoveel heb gelachen op een avond.
Je kan je voorstellen dat de volgende wat minder grappig was. De kater was de intenste die wij hebben gehad deze reis. Meer dood dan levend namen wij een vet ontbijt met veel mayo en ketchup. Wat waren wij nu blij dat wij in een all inclusive zaten met een zwembad. Het zwembad bracht echt de redding. Uren dobberden wij in het water, waarna Zev zich ineens bedacht dat zijn telefoon in zijn zwembroek zat. Ondanks dat deze Nokia zo goed als alles wel overleefde, was hij nu toch echt verdronken. Ik was lekker aan het slapen totdat ik ineens wakker werd gemaakt door de Italiaanse meiden die wij uit Boekarest kenden. Zev had een studentenkaart van een van deze Italiaanse en die kwamen zij ophalen. Met hen zijn wij toen nog even naar het strand gegaan om van het weer te genieten en de zonsondergang. Het water in de zee was gewoon warm en dus best lekker om in te duiken. De dames gingen weer terug naar Varna en wij namen een flinke maaltijd in het hotel om daarna niks meer te doen.
Het uitchecken kwam al te vroeg. Heerlijk was het om even van de luxe te kunnen genieten. Zolang de tijd het ons toestond, genoten wij van het zwembad en het goede weer. Dit paradijsje achterlaten deed zeer in het hart, en ik kon nou niet zeggen dat ik mij echt tot rust gekomen voelde. Eigen schuld natuurlijk. Toen wij weer in Varna waren bij het busstation, boekten wij onze tickets richting Istanbul. Wij hadden nog tijd zat en ook honger. Bij een winkelcentrum zijn wij nog Aziatisch gaan eten en mijn god wat was dat lekker. Ik kon er wel een applausje voor geven. Toen met onze volle bepakking weer het centrum ingegaan om het vertrekpunt van de bus te vinden en ja hoor, weer het niet gewoon makkelijk kunnen vinden. Door iedereen werden wij van het kastje naar de deur gestuurd en niemand had het bij het rechte eind. Soms is het echt om moedeloos van te worden. Uiteindelijk vinden wij het dan wel, maar de tijd die je kwijt bent aan zoeken. Nog steeds hadden wij veel tijd over en dus zijn wij nog even gaan sightseeing in Varna. Vooral de markt vonden wij heel leuk. Al die prullaria ( is dat een echt woord?) overal en natuurlijk wapens. Ik kocht uiteindelijk nog een paar pantoffels, terwijl het rond de 30 graden Celsius was. Het klinkt gek, maar ik hoorde wel van de temperaturen in Nederland. Lange termijn investering zeg maar. De hoofdstraten van Varna verraste ons, omdat ze zo ontzettend levendig was. Het was tijd om ijs te halen en dit liep niet helemaal zoals de bedoeling was. Zev was als eerste aan de buurt en vroeg om drie bolletjes. Deze jongen was niet al te verstandig en schepte even 600gram ijs in de hoorn. Wij konden niet geloven hoeveel hij erin had gedaan en zeiden dat er toch echt minder in moest. Met tegenzin deed hij dat maar nog steeds hadden wij 400gram ijs per persoon in de hoorn. Beide kwamen wij nog niet eens tot de helft en toen al waren wij ontzettend misselijk. Zane was de enige geweest, als ijs verslaafde, die ons had kunnen helpen. Helaas zat die nog in Riga, dus konden wij het weggooien. Daarna liepen wij helemaal door tot aan het strand. Ik moest naar de toilet en zag een groot historisch gebouw waar dacht ik wel een toilet zou zijn. Het middelste gedeelte van dit gebouw was verlaten en ik schrok me te pletter toen ik bij een voormalig toilet aankwam. De kak kwam tot aan de knieën en lag werkelijk overal. Hier moest ik dus niet zijn en ik liep even naar een andere sectie waar wel mensen waren. Ik vertelde Zev wat ik gezien had en ook hij nam even een kijkje in dit door mensen bemestte gebouw. Het werd wel komisch toen wij op een plein de geschiedenis borden van Varna bekeken en dat dit bekakte gebouw blijkbaar een belangrijk historisch gebouw was. Je zou denken dat een gemeente het dan toch probeert te onderhouden. Het blijft Oost-Europa. De stront achter ons latend liepen wij weer richting de drukke straten. Daar hebben wij de grappigste clown ooit gezien die iedereen in de buurt lastig viel me rare capriolen. Normaal vind ik clowns niet zo leuk, maar deze man trok groot publiek en wekte iedereen op de lachspieren. Het was bijna tijd om richting Istanbul te gaan dus kochten wij bij de Subway even een paar broodjes voor onderweg. De Happy stond ook nog op onze planning, maar door al dat ijs konden waren wij nauwelijks in staat te eten. Ik nam alleen een salade en Zev probeerde wat kip te bestellen. Ik zeg probeerde, omdat de stroom in Varna overal uitviel en zij dus de kip niet konden braden. Inmiddels hebben wij flink wat geduld opgebouwd en kon Zev na een halfuur alsnog zijn kip krijgen. Redelijk voorbereid konden wij uitkijken naar de miljoenenstad Istanbul. Bij het vertrekpunt de spullen in de bus geladen en daar gingen wij dan weer. Next destination: Turkey!