Berooid aan de steak in Buenos Aires
Blijf op de hoogte en volg Jordy
23 April 2013 | Argentinië, Buenos Aires
Ik had al slechte verhalen gehoord over het busstation El Retiro in Buenos Aires. Er was ook niks aan gelogen, toen wij vlakbij het busstation waren zagen wij de sloppenwijken. Mensen leefden onder de brug in zelf gebouwde huisjes, geen best aanzicht en zeker geen fijne manier om te leven. De armoede trof ons echter ook. Rond het station was het simpelweg gevaarlijk. Wij waren enorm op onze hoede en zagen al bepaalde mensen wel erg nieuwsgierig naar de rugzakken kijken. Na meerdere pogingen om de juiste bus te vinden, bleek dat dit gewoon niet zou gaan lukken. De taxichauffeurs waren gewoon criminelen die absurde bedragen vroegen voor de rit. Daarom namen wij maar de metro. Dan wisten ook tenminste waar wij heen moesten.
Ik beschouw de metro meestal als een veilig vervoersmiddel, maar hier voelde het gewoon al vanaf het begin niet goed aan. Marleen en ik stonden dan ook op scherp! Ik kocht twee kaartjes en wij stapten in de bloedhete metro, waar om een of andere reden geen ventilatie was. Bij de overstap gebeurde er iets geks. Marleen liep de metro in en ik werd afgesneden door drie oude mannen. Dat is nog niks vreemds, maar daarna blokkeerden zij mij de ingang. De deuren sloten, dus duwde ik de mannen opzij om erdoor te gaan. Er was ruimte zat en ik snapte er niks van. Ik vroeg Marleen of zij er misschien voor stond, maar dat bleek niet het geval. Wij moesten al snel uitstappen en toen wij door de poortjes liepen voelde ik even in mijn broekzak die afgesloten was. Het drong al meteen tot mij door, mijn portemonnee was weg!
In het begin kon ik het nog niet geloven en zocht ik nog in mijn tas, maar eigenlijk wist ik het al. Die Argentijnse klotebejaarden hadden mijn portemonnee gestolen met de hele $11,- die erin zat. Daar hadden zij helemaal niks aan, maar ik had nu geen pasjes meer en zat zonder geld. Wat een ontzettende zakken! Ik kon meteen weer naar het politiebureau en na een lange wachttijd kwam ik uit bij een domme chagrijnige Argentijnse politieagente. Nee, eerlijk waar, zij was te dom om te poepen. Toen ik het proces verbaal doornam zag ik dat mijn naam Nederlandse Krasenberg was, terwijl ik mijn paspoort nog zorgvuldig aan haar had uitgelegd.
Dat begon niet best. Vervolgens bleek ook nog het hostel waar wij wilden overnachten gesloten te zijn en ook latere pogingen liepen op niks uit. Marleen en ik besloten ergens wat te gaan eten, maar dit was ook al niet best. Het was weer zo'n dag. Mensen waren ook nog eens niet echt behulpzaam. Uiteindelijk namen wij contact op met een couchsurfer die Marleen eerder al had aangeschreven. Dit gaf ons weer hoop, maar na meer dan een uur op meneer te hebben gewacht bleek dat hij gewoon niet op zou komen dagen.
Wij waren er nu wel klaar mee! Daarom namen wij inmiddels zes uur na de diefstal een taxi naar de Millhouse. Maar je raadt het al, dit hostel zat ook vol! Gelukkig voor ons zat er naast de Millhouse nog een hostel en daar was wel ruimte. Eindelijk viel er weer wat te lachen, want wij hadden de kamer lekker voor onszelf. Na even onze rust te hebben gepakt besloten wij naar een gedeelte van Buenos Aires te gaan waar ze straatbarbecues hadden. Goedkoper en lekkerder volgens de hotelmedewerker.
Het was een beste wandeling, maar eenmaal daar vonden wij uiteindelijk alle tentjes. Het rook goed en zag er bijzonder lekker uit. Er stond een grote tafel die vol lag met wel 10 verschillende sausen en andere lekkernijen die op het brood steak gelegd konden worden. Het was ook nog eens een flinke maaltijd, maar het was zo lekker dat ik er nog wel een op had gekund. Het was weer een lange wandeling terug, maar daardoor zagen wij wel wat van de stad. Ik zag de posters van de nieuwe paus, die Argentijns is, overal hangen. De vlaggen van de Vaticaan waren ook overal op de vele pleinen die Buenos Aires telt te vinden. Hoezee voor weer een nieuwe religieuze gek niets op heeft met vrouwenrechten, het homohuwelijk en veilige seks voor miljoenen Afrikanen en Latijns-Amerikanen die leidden aan aids .Goh, wat hebben die Argentijnen een goede reden om trots te zijn.
Terug in het hostel besloten wij dat het tijd was om even uit te rusten. De lange busrit en de ontberingen die daarna volgden hadden ons redelijk uitgeput. Maar volledig in de trend van de dag was de slaap ons niet gegund. Het was dan ook weekend en dat was te merken. Rond middernacht viel er langzaamaan een steeds hardere bass door de muren heen. Op een gegeven moment ging dit zo hard, dat mijn bed stond te trillen! Ik lag daardoor tot 05:00 op een grote vibrator en ik kan je vertellen dat dat je nachtrust geen goed doet!
Het begon allemaal niet zo best in Buenos Aires en ik had ook nog eens geen geld meer tot mijn beschikking! Gelukkig was mijn redder in nood en tevens mijn sugarmama Marleen Zonneveld met mij op reis, want anders had ik waarschijnlijk bij de ambassade een noodplan kunnen ontwerpen of stond ik naast vele andere berooide mensen te bedelen aan de straatkant. Niet mijn ideaalbeeld natuurlijk! Wij hadden nog wel even in Buenos Aires en moesten er vanaf nu het beste van maken. Het blijft wel ongelofelijk dat ik bijna een jaar onderweg ben geweest en de gevaarlijkste ongeschonden uit ben gekomen en in de rijkste landen van alles bestolen wordt. Hoe is het mogelijk?
Ik beschouw de metro meestal als een veilig vervoersmiddel, maar hier voelde het gewoon al vanaf het begin niet goed aan. Marleen en ik stonden dan ook op scherp! Ik kocht twee kaartjes en wij stapten in de bloedhete metro, waar om een of andere reden geen ventilatie was. Bij de overstap gebeurde er iets geks. Marleen liep de metro in en ik werd afgesneden door drie oude mannen. Dat is nog niks vreemds, maar daarna blokkeerden zij mij de ingang. De deuren sloten, dus duwde ik de mannen opzij om erdoor te gaan. Er was ruimte zat en ik snapte er niks van. Ik vroeg Marleen of zij er misschien voor stond, maar dat bleek niet het geval. Wij moesten al snel uitstappen en toen wij door de poortjes liepen voelde ik even in mijn broekzak die afgesloten was. Het drong al meteen tot mij door, mijn portemonnee was weg!
In het begin kon ik het nog niet geloven en zocht ik nog in mijn tas, maar eigenlijk wist ik het al. Die Argentijnse klotebejaarden hadden mijn portemonnee gestolen met de hele $11,- die erin zat. Daar hadden zij helemaal niks aan, maar ik had nu geen pasjes meer en zat zonder geld. Wat een ontzettende zakken! Ik kon meteen weer naar het politiebureau en na een lange wachttijd kwam ik uit bij een domme chagrijnige Argentijnse politieagente. Nee, eerlijk waar, zij was te dom om te poepen. Toen ik het proces verbaal doornam zag ik dat mijn naam Nederlandse Krasenberg was, terwijl ik mijn paspoort nog zorgvuldig aan haar had uitgelegd.
Dat begon niet best. Vervolgens bleek ook nog het hostel waar wij wilden overnachten gesloten te zijn en ook latere pogingen liepen op niks uit. Marleen en ik besloten ergens wat te gaan eten, maar dit was ook al niet best. Het was weer zo'n dag. Mensen waren ook nog eens niet echt behulpzaam. Uiteindelijk namen wij contact op met een couchsurfer die Marleen eerder al had aangeschreven. Dit gaf ons weer hoop, maar na meer dan een uur op meneer te hebben gewacht bleek dat hij gewoon niet op zou komen dagen.
Wij waren er nu wel klaar mee! Daarom namen wij inmiddels zes uur na de diefstal een taxi naar de Millhouse. Maar je raadt het al, dit hostel zat ook vol! Gelukkig voor ons zat er naast de Millhouse nog een hostel en daar was wel ruimte. Eindelijk viel er weer wat te lachen, want wij hadden de kamer lekker voor onszelf. Na even onze rust te hebben gepakt besloten wij naar een gedeelte van Buenos Aires te gaan waar ze straatbarbecues hadden. Goedkoper en lekkerder volgens de hotelmedewerker.
Het was een beste wandeling, maar eenmaal daar vonden wij uiteindelijk alle tentjes. Het rook goed en zag er bijzonder lekker uit. Er stond een grote tafel die vol lag met wel 10 verschillende sausen en andere lekkernijen die op het brood steak gelegd konden worden. Het was ook nog eens een flinke maaltijd, maar het was zo lekker dat ik er nog wel een op had gekund. Het was weer een lange wandeling terug, maar daardoor zagen wij wel wat van de stad. Ik zag de posters van de nieuwe paus, die Argentijns is, overal hangen. De vlaggen van de Vaticaan waren ook overal op de vele pleinen die Buenos Aires telt te vinden. Hoezee voor weer een nieuwe religieuze gek niets op heeft met vrouwenrechten, het homohuwelijk en veilige seks voor miljoenen Afrikanen en Latijns-Amerikanen die leidden aan aids .Goh, wat hebben die Argentijnen een goede reden om trots te zijn.
Terug in het hostel besloten wij dat het tijd was om even uit te rusten. De lange busrit en de ontberingen die daarna volgden hadden ons redelijk uitgeput. Maar volledig in de trend van de dag was de slaap ons niet gegund. Het was dan ook weekend en dat was te merken. Rond middernacht viel er langzaamaan een steeds hardere bass door de muren heen. Op een gegeven moment ging dit zo hard, dat mijn bed stond te trillen! Ik lag daardoor tot 05:00 op een grote vibrator en ik kan je vertellen dat dat je nachtrust geen goed doet!
Het begon allemaal niet zo best in Buenos Aires en ik had ook nog eens geen geld meer tot mijn beschikking! Gelukkig was mijn redder in nood en tevens mijn sugarmama Marleen Zonneveld met mij op reis, want anders had ik waarschijnlijk bij de ambassade een noodplan kunnen ontwerpen of stond ik naast vele andere berooide mensen te bedelen aan de straatkant. Niet mijn ideaalbeeld natuurlijk! Wij hadden nog wel even in Buenos Aires en moesten er vanaf nu het beste van maken. Het blijft wel ongelofelijk dat ik bijna een jaar onderweg ben geweest en de gevaarlijkste ongeschonden uit ben gekomen en in de rijkste landen van alles bestolen wordt. Hoe is het mogelijk?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
