Wroclaw

Dit is dan mijn eerste reisverslag over Wroclaw.
27-07-2009
De voorbereidingen voor mijn reis zijn eigenlijk vandaag pas geregeld. Het kopen van de interrailticket duurde maar liefst twee uur in het overvolle station. De leukste gebeurtenis aan de voorbereiding was misschien wel het millimeteren van me haar. Esmee en Claudia namen met groot genoegen de rol van kapsters op zich en binnen no time was het lekker kort. De dag van vertrek ging gepaard met weinig slaap en vervelen. Ik kon eigenlijk niet wachten om lekker op pad te gaan! met pa naar de Gelredome gereden en daar stond mijn chauffeur die me nog het meeste aan een junkie deed denken om me naar mijn destinatie in Weeze te brengen. Na de gevaarlijkste rit sinds een lange tijd, die alleen overtroffen werd door een Poolse busschauffeur diezelfde dag, was ik binnen een uur en vijftien minutjes in Wroclaw. Ik liep al snel naar de bushalte een raakte een beetje verward van de straatnamen. Gelukkig was er een Poolse meid die Nederlands sprak ,aangezien ze in Adam woonde, die mij de weg naar het hostel wees. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik niet moest verwachten dat ze Engels spraken in Polen. Ook het hostel was niet bepaald goed bezet met West-Europeanen.Daarop besloot ik mijn onbeschreven bestofte dagboekje te pakken en te beginnen aan mijn reisverslag.

28-07-2009
Het was weer even wennen aan de hostelgeluiden en wederom was er geen sprake van een goede nachtrust. Het liefelijk gesnurk van Poolse arbeider zorgde daar wel voor. Ook kreeg er eentje een epileptische aanval wat ook niet echt bevorderend was. Gelukkig raakte ik in de ochtend in gesprek met Fransen die daadwerkelijk Engels spraken. Pasquelle en Benoit kwamen beiden uit het noorden van Frankrijk. Zij uit Lille en hij uit Calais. Eerst ben ik alleen op pad gegaan om stad te verkennen. De stad ging mijn verwachting meer dan te boven. Niet alleen was het grotendeels toeristvrij, het was ook nog eens buitengewoon mooi en schoon. Er was een groot plein waar net een filmfestival gaande was. Na een tijde doelloos te hebben rond gelopen geraakte ik in een klein kerkelijk gebied waar ik de middeleeuwen kon proeven. Niet alleen door de nonnen, kerken, priesters en bedelaars, maar er werden zelfs middeleeuwse deuntjes gespeeld op de blokfluit door een verdwaald ogende vrouw. Na heerlijk te hebben rondgedwaald op deze plek bezocht ik de universiteit/museum van Wroclaw. Hier was het vrijmetselaars teken aanwezig in de universitaire kerk wat ik natuurlijk associeer met de boeken van Dan Brown. op het dak van de universiteit werd ik overvallen door een regenbui die merendeels van de dag zou innemen. De weergoden waren me weer is niet goed gezind op deze dag. Ik droop al snel af naar een cafeetje om rustig van een kopje koffie en een boek te genieten. Eenmaal terug in het hostel besloot ik om met de Fransen traditioneel Pools te gaan eten. Zelden ben ik zo verbaasd geweest over een toc onbekende keuken. We werden getrakteerd op een geweldig diner en dat voor de luttele prijs van een tientje. Als aflsluiter bezochten we een studentenbar. Het was echter wel een dubieuse bar en we dachten allemaal even aan graaf Dracula bij binnenkomst door het duistere interieur. Op deze dag werden we ook nog geconfronteerd met een dode man op de straat. De reanimatie mocht allang niet meer baten naar mijn impressie, maar toch probeerden een paar jonge Poolse mensen het. Het was een oude man overigens.

29-07-2009
In de morgen zijn we op de tram gestapt naar de fonteinen. De Fransen gingen naar de dierentuin, waar ik niet zoveel behoefte aan had. Eenmaal daar heb ik genoten van het het koude water op een warme zomerdag. Het weer was fantastisch evenals de sfeer in Wroclaw. Op de weg terug naar centrum wist ik echter te verdwalen en was ik pas laat in de middag op de plek waar ik wilde zijn. Het hoogste punt van Wroclaw was natuurlijk een kerk. Na het beklimmen van deze toren voelde ik mijn kuiten, die toch al aardig te lijden hadden onder het verdwalen, flink aantrekken. Het uitzicht was het echter allemaal waard. Na deze ervaring heb ik even mijn rust gepakt in het hostel. Daar kwam ik de Fransoosjes weer tegen en we zijn wederom gezamenlijk op pad gegaan. Benoit had afgesproken met een local. Haar naam was Natalia en zij liet ons het nachtleven van Polen zien. In dit proces wist zij echter haar tas kwijt te raken met portomennee en telefoon enz. Dus heb ik haar het hostel binnengesmokkeld waar ze mijn kon gebruiken, want het was inmiddels alweer tijd voor mij om op de trein te stappen naar Praag. Inmiddels ben ik in Praag dus ik denk snel weer een update te doen.