Durmitor National Park

16-08-09
Om 5:00 uur al opgestaan om de bus naar Zabljek te pakken. De krappe bus zette ons al snel af op onze bestemming waarna we even genoten van een sterk ontbijtje in de koele berglucht. Na wat info te hebben ingewonnen trokken we in bij een oud montenegrijns vrouwtje. Na een beetje te zijn gesetteld vertrokken we richting oze bestemming, de top van de berg. Dit was ongeveer 900 meter de lucht in, maar vergis je niet over de lengte van de route. We begonnen de trip met een beyoek aan het zwarte meer, de hele reden van ons bezoek aan Durmitor. Ik had hiervan een plaatje gezien in de lonely planet en daarop besloten deze plek te bezoeken. Vincent vond dit prima aangezien hij ook geen zin had in het met toeristen overgoten kustgebied. Het meer was zeer mooi en deed me nog het meeste aan nieuw zeeland denken. Het mooiste was nog dat het park nog niet beheerd wordt door drommen aan toeristen. Het hiken door de bergen was fantatisch mooi, ook al was het soms lastig op mijn All stars. De verzuring trad regelmatig in mijn benen. Eenmaal op bestemming probeerden we de ijsgrot te betreden, maar dit was onmogelijk op onze schoenen. Na een gesprekje met wat Serviers zijn we aan de afdaling begonnen die nog best link kon zijn. Ik besloot van het laatste beetje gletsjer dat er nog was te glijden. Eenmaal terug hadden ze net zo goed mijn voeten kunnen amputeren. Tip: doe dit soort dingen niet met All stars!

17-08-09
Vandaag was het plan om op een houten vlot de rivier af te gaan. Eenmaal opgehaald bleek dit echter weer is helemaal anders te lopen door het onvermogen van de montenegrijn om Engels te spreken. Maja, met de go with the flow gedachte zijn we maar gaan raften wat we overigens niet heel erg vonden. Gelukkig hadden we een leuke groep en nuttigden we onze eerste Schnap al in de morgen. De trip was ontzettend amateuristisch, maar we hadden onderling veel plezier. Ook was de natuur ontzettend mooi. De rit die 15km lang had moeten zijn, bleek maar de helft daarvan te zijn. Gelukkig wachtte er een koud biertje op ons aan het einde van de rit ter compensatie. Vincent deed nog even zijn beklaag waarna we zijn even rustig aan hebben gedaan, om vervolgens vroeg ons nest in te duiken voor de volgende dag. We waren niet echt te spreken over de gemiddelde montenegrijn. Dit was jammer, want het land is zo mooi. Morgen zouden we naar Bosnie vetrekken wat zeer goed you bevallen.